بخشی از سرمقاله:
. . . شاید بتوان سکوت ایران را سرشار از سردی، یاس و اضمحلال دانست. زیرا با توجه به حجم و سطح روابط دو کشور، ادعای پیشین ایران کمی خدشه‌دار می‌شود. دولت بارها درباره حوادث اخیر، از عنوان "بیداری اسلامی" استفاده کرده است. حال اگر سوریه نیز مشمول این بیداری اسلامی شود، تمام تایید و تمجید پیشین ایران از سوریه و حکومت بعث، زیر سوال خواهد رفت. دیگر توجیهی برای ارتباطات حسنه با کشور دوست و برادر، وجود نخواهد داشت! . . .
در این شماره می‌خوانید:
سیاست دوگانه ایران در قبال حرکت های مردمی - حجت نظری (صفحه2)
مروری بر برنامه هسته ای ایران از ابتدا تا کنون - فاطمه کلانتری (صفحه2)
حجاب اجباری؛ آری یا خیر؟ - زهرا نیشابوری (صفحه3)
یارانه ها یاری می کنند؟ - سپیده خالقی (صفحه3)
شاتر بسته شد، وقت تمام - مصطفی سلیمانی (صفحه4)
برای سیلینجر، با عشق و نکبت - فرشته اشراقی (صفحه4)
آنک قصابانند بر گذرگاه ها مستقر . . . - بشرا خادم لو (صفحه4)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر